Page 15 - 1-сон 2020 йил

Хорижий филология №1, 2020 йил

Зебуннисобегим ижодида тафсирлар), ”Зеб ун-нашот” (Нашъалар
ижтимоий-фалсафий фикрлар чуқурроқ зийнати) ва тасаввуф фалсафасига оид
илдиз ота бошлади. Дастлабки “Мунис ул-арвоҳ”(Руҳларнинг содиқ
шеърларидаёқ табиат тасвири орқали дўсти) каби рисолалар ёзган [5,6].
инсоннинг орзу-умидларини, адолат ва Шоиранинг дилрабо асарлари унинг ота-
ҳақиқатни куйлади. Ростликни, боболари ватани бўлмиш ўзбеклар диёрига
ҳаққонийликни тарғиб қилди, алдамчи, ҳам етиб келди ва ўзбек китобхонлари
фирибгарлардан нафратланди («Агар учун қадрли бўлиб қолди. Ҳозиқ,
жаннатни ваъда килса- да, у одам сўзига Хиромий, Нодир, Вадуд Маҳмуд, Собир
алданма…»). Зебуннисобегим ижодининг Абдулла каби қалам соҳибларининг
баъзи томонлари Бедил фалсафасига Зебуннисобегим шеърларига боғлаган
ҳамоҳанг. Шоира инсоннинг гўзаллигини мухаммаслари ажойиб маърифатпарвар
унинг келтирган фойдали ишида, шоиранинг ўзидан кейинги давр ўзбек ва
меҳнатида, қадр-қиммати эса унинг тожик адабиёти равнақига кўрсатган
мақсадида деб билади. таъсири масаласини равшанлаштиради.
Зебуннисобегимнинг асосий Шоҳларнинг зулм ва
машғулоти шеърият, мусиқа, илм бўлган. адолатсизлигидан нафратланиб,
У бутун ҳузур– ҳаловатни, тақдир ва фақирларга юз ўгирган, бутун ҳаётини
бахтни, кишилар орзу килган жаннатни санъат – илмга бағишлаган санъаткор
ҳам китобда – илмда деб билган. Зебуннисобегим биз учун қимматли ва
Лирик шеърлар билан бирга одоб ва севимлидир .
ахлоққа оид “Зеб ут- тафосир” (Гўзал

Фойдаланилган адабиётлар рўйхати
1.Тўхтасин Жалолов. Ўзбек шоиралари. Ғафур Ғулом номидаги бадиий адабиёт
нашриёти, 1970.
2.Зебуннисо. Мажмўаи шеърҳо. Нашриёти Давлати Тожикистон, -Сталинобод. 1958. -
255 б.
3.Тўхтасин Жалолов Нафосат оламида. Адабиёт ва санъат нашриёти, -273б.
4.Тўхтасин Жалолов Гўзаллик оламида. Мақолалар, адабий тадқиқотлар. Адабиёт ва
санъат нашриёти, -328 б.
5. Шарқ классиклари меросидан. Зебуннисо, Дилшод ва Анбар отинлар шеъриятидан.
Ўзбекистон Марказий Комитетининг нашриёти, Тошкент – 1981.

Каримова С. Знаменитая восточная поэтесса Зебуннисобегим. Восточная поэтесса
Зебуннисобегим, жившая и творившая во второй половине 17 века, являлась правнучкой
Захириддина Мухаммада Бобура и дочерью индийского падишаха Аврангзеба Оламгира. Она
жила в Индии. Согласно традициям той эпохи. Она писала на фарси-таджикском языке.
Помимо лирических поэм, она писала также о воспитании и моральной нравственности.
Зебуннисобегим не уживается со своим обществом, жестокости и унижения, причинённые
народу, в частности женщинам, глубоко ранят её душу. Несмотря на то, что
Зебуннисобегим была дочерью падишаха, она была на стороне простых, бедных и
несчастных людей и связывает свою судьбу с судьбой простого народа.
Karimova S. Well-known eastern poetess Zebunnisobegim. Eastern poetess
th
Zebunnisobegim, who lived and wrote in the second half of the 17 century, was Zakhiriddin
Bobur’s granddaughter and the daughter of Indian king Avrangzeba Olamgir. She lived in India.
According to that epoch’s traditions she wrote in Farsi-Tajik language. Besides lyric poems she
devoted her books to people’s morality and upbringing. Zebunnisobegim argues with her society,
cruel attitude and offences towards poor people, especially women, cause deep sorrow in her heart.
Despite her being the daughter of Indian padishakh, Zebunnisobegim always defended poor and
common, unhappy people and devoted her life to their lives.

14