Page 89 - 4-2016
P. 89

Хорижий филология.  №4, 2016 йил



            бориши  ушбу  даврга  хос  хусусиятдир.                  Ёзувчиларнинг ўша даврга хос бўлган
            Бутун бошли авлод, ҳатто бир неча авлод             жиддий,     оламшумул      ғоялари,    ҳатто
            тарихида  инсонлараро  муносабатлар,  ҳис-          асарнинг  номида  мужассам  бўлган  чуқур
            туйғулар,  ҳаѐтий  вазиятлар  акс  этган            маъно-мазмун,  шак-шубҳасиз,  романнинг
            йирик        фундаментал        асарларнинг         сюжет  чизиғи  ва  тузилишини  белгилаб
            яратилиши ана шундай трансформациялар               берган. ―Тўққиз кишининг булутли туши‖
            учун тўла қонуний ҳолатдир. Роман жанри             романининг        сюжети       композицион
            шахснинг       жамият       билан      ўзаро        тузилиши  каби  жуда  мураккаб.  Ёзувчи
            муносабатлари занжирида мураккаб бўғин              асардаги  воқеаларни  Хитойга  кўчирар
            бўлган  инсон  шахсини  тўла  акс  эттириш          экан,  фантастика  унсурларига  мурожаат
                                                      14
            учун барча зарур имкониятларга эга эди .            қилади.    Аслида,    бунда    ҳеч    қандай
                  Ким     Манжуннинг        новаторлиги         ғайритабиийлик  кўринмайди  –  бу  ерда
            конфуцийликка  хос  идеал  инсон  ва  идеал         анъанавий  адабий  усул  яққол  намоѐн
            муносабатлар  схемасини  инсонпарварлик             бўлади.  Аслида,  ѐзувчи  фақат  шу  йўл
            нуқтаи  назаридан  рамкага  солинганлиги            билангина  ўзининг  ўша  давр  воқелигига
            билан  муҳим  аҳамият  касб  этади.  У              бўлган    танқидий     муносабатини      ана
            ибратли насиҳатгўйлик йўналишини инкор              шундай  яширин,  пардаланган  шаклда
            этмаган,     бир      сирхакчи     сифатида         бериши  мумкин  эди.  Зеро,  у  корейс
            адабиѐтнинг      реал     воқелик      билан        адабиѐтининг      инсон    ҳақ-ҳуқуқларини
            бирлашиши  кераклиги  фикрини  илгари               тинимсиз  поймол  қилиб  келган  жамиятда
            суриб,      адабиѐтнинг        ахлоқ-одобни         инсоннинг  ҳолати,  ўрни  билан  боғлиқ
            ўргатувчи     соҳа   сифатида     инсоннинг         муҳим  ҳаѐтий  муаммоларни  кўтариб
            ҳаѐтий    эҳтиѐжларига      жавоб    бериши         чиққан илк адабиѐт намояндаларидан бири
            лозимлигини          таъкидлаган.        Ким        эди.
            Манжуннинг             романидагиқаҳрамон                Роман      композициясининг       ўзига
            образида     инсоннинг      ўз   ҳуқуқ     ва       хослиги  сюжет  ривожланишининг  ўзига
            эркинликларини         қўлга      киритишга         хослиги  билан  белгиланади.  Романнинг
            интилувчи      шахсият      сифатида      акс       муқаддимаси китобхонни азиз ва мўътабар
            эттирувчи      реалиялар      яққол     кўзга       шахслар  орзу  қилган  жаннатмакондан
            ташланади.  Бу  муаммо  ѐзувчини  чуқур             келган  тўққиз  нафар  қаҳрамон  билан
            ташвишга             солган.          Чунки         яқиндан      таништиради.       Аммо      бу
            инсонконфуцийлик  билан  чегараланган               қаҳрамонларнинг      барчаси,    ҳар    бири
            тор  доира  (рамка)да  яшаган.  Ҳар  бир            алоҳида         олганда,         ўзларининг
            инсон          бошқаларга           нисбатан        баднафсликлари  туфайли  пок  қалбларига
            муносабатларида      умумқабул     қилинган         доғ  туширганлар.  Бу  нарса  муқаддас
            мажбуриятлар  бўйича  ишлаб  чиқилган               инсонларнинг  жаннатмакон  жойдан  ер
            қонун-қоидаларга  амал  қилиши,  ҳатто,             юзига,     алғов-далғовлар,      ѐлғон     ва
            айрим  ҳолларда,  ақлий  камолот  ва                сохтакорликка      тўла    маконга     келиб
            маънавий-ахлоқий       салоҳият    жиҳатдан         қолишларига  сабаб  бўлган.  Бу  ерда,  яъни
            ўзидан анча паст бўлган кишиларнинг ҳам             гуноҳкорлар  яшайдиган  маконда  улар
            таҳқирлашлари,  камситишларига  сабр-               қайтадан  туғилиб,  вояга  етар  эканлар  бу
                                             15
            бардошли бўлиши керак бўлган .                      дунѐга  хос  эҳтиросларни  англаб  етганлар.
                                                                Оқибатда  уларнинг  тақдирлари  бу  дунѐ
                                                                         билан  уйғунлашиб,  ер  юзида  барча
            14
              Троцевич А.Ф. История корейской традиционной      гуноҳларни қилиб, улар яна қайтадан ўша
            литературы (до XX в.). – Спб.: Изд-во Санкт-        ҳақиқий,  жаннати  инсонлар  дунѐсига
            Петербургского университета, 204. С. 180.                       16
            15                                                  қайтадилар .
              Koreys adabiyoti (qadimgi davrdan - XX
            asrning1950-yillarigacha bo‗lgan davr) Saydazimova
            U., Cho So Yong, Kim V.N. vaboshq. - Toshkent:
            Istiqlol, 2015.                                     16 Ўша жойда.
                                                            88
   84   85   86   87   88   89   90   91   92   93   94