Page 90 - 4-2016
P. 90

Хорижий филология.  №4, 2016 йил



                  Ҳаѐтнинг  мазмунини  айнан  ана  шу                Ўрта  асрларнинг  охирларида  корейс
            нарсада кўрган роман қаҳрамони Ян Со Ю              аѐли  илгаригидек  ижтимоий  ҳаѐтдан
            ва  саккиз  гўзал  орасидаги  ишқ-муҳаббат          ташқарида  қолган,  узлатдаги  ҳаѐт  тарзига
            қиссаси асар сюжетининг асосини ташкил              хос умр кечирган, унинг манфаатлари тор
                  17
            этади .  Ян  Со  Ю  ҳар  доим  аѐллар               оила  ҳаѐти  билан  чегаралаб  қўйилган.
            қуршовида  бўлади:  пойтахтга  имтиҳон              Табиийки,  ана  шундай  ҳаѐт  шароитлари
            топшириш       учун   йўлда     кетаѐтганида        ичида  аѐл  кишининг  даражаси  эркак
            танишган  Чин  Чхэ  Бои;  биргаликда  ишқ-          кишиникидан  анча  паст  бўлган.  Бу  ерда
            муҳаббат нашъасини тотган гўзал кисэн Ке            ѐзувчи    хотин-қизларнинг      саводхонлик
            Сом Вол; уйига совчи юборган ибодатхона             даражаси  ва  маданий  савиясини  кўтариш
            руҳонийси  муовинининг  қизи  Чон  Гѐн              зарурлиги  ҳақидаги  ўта  муҳим  муаммони
            Пхэ;  бекорчиликда  кўнгил  очиб  юрган             кўтариб  чиқади.  Бу  билан  унинг  романга
            хизматкор қиз Чхун Ун ва б.Ҳатто ҳарбий             кисэн  образи  Ке  Сом  Вол  ва  бошқаларни
            ҳолатларда  ҳам  сафарда  Ян  Со  Ю                 олиб  кирганлиги  маълум  бўлади.  Гап
            қизларнинг юрагига ўт солишга улгурарди.            шундаки,     кисэнлар     XVII    –    XVIII
                                                                         18
            Ишқ-муҳаббатнинг  барча  лаззатини  тотиб           асрларда нафақат      меҳмонларни  нозик
            ҳузур қилишга ўрганган Ян Со Ю ва унинг             рақс,  қўшиқ  ижролари,  шеър  ўқишлари
            саккиз қаллиғи қилган гуноҳлари туфайли             билан  кўнгилларини  хушлаган  гўзаллар
            яна  асл  ҳолларига,  бу  дунѐнинг  аввалги         бўлишган,      балки     янбанларга     ақл-
            қувончу  лаззатлари  бўлмаган  ҳолатга              заковатлари  ва  саводхонлиги  билан  ҳам
            қайтадилар.                                         тенглаша  олишган.  Масалан,  жуда  кўп
                  ―Тўққиз  кишининг  булутли  туши‖             иқтидорли,  истеъдодли,  заковатликисэн-
            романи       ўзининг      демократик       ва       шоиралар ўзларидан гўзал  шеърлар мерос
            инсонпарварлик  йўналиши  билан  адабиѐт            қолдирганлар  ва  бу  шеърлар  авлодлардан
            дунѐсига     кириб     келди.    XVII     аср       авлодларга     ўтиб,    натижада      корейс
            адабиѐтида     илк    бор    ушбу     асарда        адабиѐти  антологиясига  кирган.  Халқ
            конфуцийлик       ақидаларига     асосланган        орасидан      етишиб      чиққан      кисэн-
            никоҳ     муносабатларини      ўрнатишнинг          шоираларнинг         шеърларида        оддий
            мустаҳкам  ўрнашган  қонун-қоидаларига              инсоннинг  чуқур  ҳис-туйғулари,  унинг
            қарши норозилик оҳанги жаранглади.                  оғир    изтироблари,     ушалмаган     орзу-
                  XVII аср корейс адабиѐтига хос образ          умидлари  куйланган.  Масалан,  беқиѐс
            акс  эттириш  қонуниятларининг  бузилиб,            Хван  Чжин  И,  мағрур  ва  ҳамманинг
            ўша     даврдаги      оила    урф-одатлари,         устидан  кулишни  яхши  кўрадиган  Сор  И,
            анъаналарига      амал     қилиб     яшашни         МэХва  ва бошқа бир қатор  кисэнлар ҳалқ
            истамаган  қаҳрамон  образи  китобхон  кўз          хотирасида  ўчмас  из  қолдирган.  Бу
            ўнгида  яққол  намоѐн  бўлади:  унинг               даврнинг  энг  илғор  кишилари  ўткир  ақл-
            саккизта  хотини  ва  жориялари  бўлиб,             заковати,  кенг  дунѐқараши,  эрксеварлиги
            улардан  ҳар  бири  ўзига  хос  иқтидор,            ва ахлоқи билан алоҳида ажралиб турувчи
            истеъдод  соҳибаси  бўлган  –  бу  аѐллар           кисэнлар билан мулоқотда бўлишни ўзлари
            биргаликда  қаҳрамон  хоҳлаган  идеал  аѐл          учун    шараф     деб    билганлар.     Улар
            образини  ҳосил  қилганлари  боис,  бош             ўзларининг  фавқулодда  ички  жозибалари
            қаҳрамон  жамиятда  мавжуд  урф-одат,               ва  ҳар  қандай  мавзуда  суҳбат  қура  олиш
            қонун-қоидаларни  четлаб  ўтган.  Бироқ  бу         қобилиятлари билан барчани лол қолдирар
            ерда  аѐлларнинг  йўл  қўйиб  бўлмас                эдилар.
            ҳолатлари      билан     боғлиқ     ҳаммани
            қизиқтирадиган,     ўта    муҳим     муаммо
            ниқоблаб кўрсатилган.                               18 Koreys adabiyoti (qadimgi davrdan - XX asrning
                                                                1950-yillarigacha bo‗lgan davr)SaydazimovaU.,
                                                                         ChoSoYong, KimV.N. vaboshq. - Toshkent: Istiqlol,
            17
              Ўша жойда.                                        2015.
                                                            89
   85   86   87   88   89   90   91   92   93   94   95